یکی از بیماری های زنان که سالیانه افراد زیادی را درگیر خود می کند و ممکن است چندین بار نیز اتفاق بیفتد، عفونت واژن است. عفونت در سن بلوغ، یائسگی و یا باروری بیش تر برای افراد اتفاق می افتد. عفونت قارچی واژن معمولا توسط کاندیدا آلبیکنس ایجاد می شود و نوعی مخمر است که به عنوان قارچ شناخته می شود. در این مقاله قصد داریم در خصوص انواع عفونت های واژن و علل ایجاد آن، روش های پیشگیری و درمان برای آن ها صحبت نماییم.
علل عفونت واژن
عفونت واژن معمولا با بوی بد واژن همراه است. نمونه عواملی که سبب عفونت واژن می شوند، عبارتند از :
- تنش و استرس زیاد
- شستن مکرر واژن به همراه آب و صابون
- نوسانات هورمونی
- استفاده از انواع آنتی بیوتیک ها
- داشتن برخی از بیماری ها از جمله بیماری دیابت و قند
- حاملگی و بارداری
- دوره سیکل قاعدگی
- رعایت نکردن بهداشت در رابطه جنسی
- مصرف داروهای بارداری
- استفاده از داروهای کورتون
- مصرف داروهای حاوی آنتی بیوتیک دار
در صورت ابتلا به دیابت و افت سیستم ایمنی بدن، امکان اینکه به عفونت واژن مبتلا شوید، زیاد است. از نشانه های کاندیدیاز واژن می توان به موارد زیر اشاره کرد :
- سوزش و خارش درون و اطراف واژن
- درد هنگام نزدیکی یا ادرار
- پوسته پوسته شدن و ترشحات سفید واژن
- تورم و قرمزی لب واژن
بیش تر بخوانید : آتروفی واژن
عفونت باکتریای واژن و انواع آن
همانطور که گفته شد، از شایع ترین عوارضی که خانم ها در طول زندگی خود تجربه می کنند، عفونت واژن است. خود واژن هم دارای مقدار زیادی باکتری خوب و هم باکتری بد است. با رشد باکتری خوب در واژن، مبارزه با باکتری بد نیز بر عهده همین باکتری های خوب است. همین امر سبب می شود تا از رشد و تکثیر عفونت جلوگیری شود و محیط واژن عاری از میکروب و باکتری باشد.
انواع عفونت واژن عبارتند از :
- عفونت انگلی
- عفونت باکتریایی
- عفونت قارچی
عفونت انگلی و علائم آن
عفونت انگلی از جمله حساس ترین عفونت ها می باشد که ریشه در یک نوع انگل تک سلولی ایجاد می شود که از تماس جنسی و استفاده از وسایل آلوده منتقل می شود. اگر بیماری دارای ترشح واژینال داشته باشد که به رنگ خاکستری یا سبز همراه با بوی زننده باشد، باید بگوییم که به عفونت انگلی دچار شده است که حتما باید به متخصص زنان و زایمان و جراح زیبایی جهت تشخیص و درمان مراجعه نماید.
- سوزش و خارش
- التهاب و ورم در ناحیه تناسلی
- سوزش ادرار در حین دفع
- ترشحات به صورت سفید رنگ و غلیظ همراه با چسبندگی
روش های تشخیص عفونت واژن
برای بررسی اینکه آیا واژن دچار عفونت شده است یا نه، قسمتی از ترشحات واژن برداشته می شود. برخی از بیماری ها و عفونت ها همچون کاندیدا آلبیکانس می توانند با میکروسکوپ تشخیص داده شوند. عفونت قارچی را به راحتی می توان با دارو درمان کرد. کاندیدیاز را نیز می توان با داروهای کشنده قارچی درمان نمود. امکان درمان موضعی برای این ناحیه از سوی پزشک وجود دارد. از جمله در مان های موضعی می توان به کرم داخلی واژن، قرص واژینال و یا درمان خوراکی اشاره نمود.
بهتر است تا زمانی که علائمی از عفونت دارید و به طور کامل درمان نشده اید، از نزدیکی خودداری نمایید.
درمان عفونت واژن
داروهای ضد قارچ که معمولا به صورت پماد، کرم و شیاف در دسترس هستند، 3 الی 7 روز باید مصرف شوند تا عفونت مخمری را برطرف کنند. این داروها شامل میکونازول و ترکونازول هستند. برخی از این داروها بدون نسخه و برخی دیگر فقط با نسخه پزشک قابل دریافت هستند.
در صورتی که علائم مربوط به عفونت واژن درمان نشوند و یا پس از بهبود، دوباره علائم پس از دو ناه برگشت، باید به پزشک مراجعه نمود.
تا کنون روش درمانی جایگزینی برای درمان عفونت های مخمر واژن یافت نشده است. یک سری درمان ها هستند که مکمل و جایگزین هستند و می توانن تسکین دهنده علائم باشند.
عوامل تشدید عفونت واژن
- میکروب های درمان نشده و باقی مانده در بدن همسر، چرا که زوجین باید به طور همزمان درمان شوند.
- استرس و اضطراب های مداوم
- به هیچ وجه از توالت های فرنگی همگانی استفاده نشود.
- عدم استفاده از دوش واژینال و بتادین جهت شستشو ناحیه تناسلی
- اجتناب ازقرار دادن وسیله داخل رحم و IUD جهت جلوگیری از حاملگی
تشخیص عفونت واژن باکتریایی
بیمار در ابتدا با مراجعه به یک متخصص زنان و زایمان با تجربه به بررسی و توضیح تمام پرسش هایی که پزشک از او می پرسد می پردازد. سپس پزشک زنان بعد از بررسی و معاینه روتین، اقدام به نمونه برداری از ترشحات واژن می کند و به معاینه لگنی می نماید. این پروسه کمک می کند تا متخصص زنان زودتر عفونت باکتریایی را تشخیص دهد.
درمان عفونت قارچی واژن
اگر بیماری اولین باری است که به این عفونت دچار شده است و از علائم و نشانه های آن بی اطلاع است بهتر است که حتما باید به بهترین متخصص زنان جهت تشخیص و درمان مراجعه کند، عفونت واژن به دو روش کلی درمان می شود که شامل:
- دارو درمانی موضعی و خوراکی
- دارو درمانی فقط موضعی
نکته: استفاده از هر کدام از این روش ها فقط با تجویز و نسخه پزشک باید صورت گیرد و بیمار نمی تواند به صورت خودسرانه به داروخانه مراجعه کند و داروها را تهیه کند و مصرف کند.