برخی خانم ها در سنین باروری دچار فیبروم های رحمی می شوند، بدین معنی که در رحم آن ها فیبروم هایی رشد می کند که می توانند سبب بروز مشکلاتی شوند. این فیبروم های معمولا سرطانی نیستند و برای خارج کردن آن ها از روش جراحی استفاده نمود. به این جراحی میومکتومی گفته می شود. نام دیگر این جراحی لیومیوم می باشد. پس از خارج کردن رحم باید مراحل بازسازی رحم صورت گیرد. برای اینکار بهتر است به یک متخصص زنان خوب مراجعه نمایید. برای اینکار متخصص تنها فیبروم ها را خارج می نماید و دیگر نیازی به خارج کردن کل رحم نیست. در این مقاله با ما همراه باشید تا بیش تر درباره نحوه جراحی آشنا شوید.
میومکتومی چیست؟
به جراحی که در آن فیبروم های رحمی برداشته می شود، جراحی میومکتومی گفته می شود. این فیبروئیدها که در هر سنی و به خصوص سنین باروری ایجاد می شود، بسیار شایع و غیر سرطانی هستند. در واقع فیبروم های توده های خوش خیمی هستند که در بخش عضله صاف رحم قرار گرفته اند. این جراحی بر خلاف عمل هیسترکتومی، کل رحم برداشته نمی شود و فقط فیبروئیدها تخلیه می شوند که سبب مشکلاتی همچون خونریزی های شدید قاعدگی و فشار بر روی لگن می شوند.
فیبروم های رحمی چند نوع هستند؟
فیبروم های رحمی می توانند در هر بخشی از رحم رشد کنند. در حالت کلی فیبروئیدهای رحم را به دو نوع تقسیم می کنند که عبارتند از :
- فیبروم های داخل رحمی (اینترامووال )
- فیبروم های خارج رحمی (ساب سروزوال)
نوع دیگری از این فیبروم ها وجود دارند که همه آن را با نام پدانکولیت یا ساقه دار می شناسند که خود نیز انواعی دارد که به شرح زیر است :
فیبروم ساب سروز
این نوع فیبروم رحمی که در خارج از رحم رشد می کند، به رحم چسبیده است و می تواند حتی در حفره لگنی نیز ایجاد شود و همین امر می تواند سبب بزرگ تر شدن یک طرف رحم شود.
فیبروم پدانکوله
این نوع فیبروم که به آن فیبروم ساقه دار نیز گفته می شود، در واقع همان فیبروم ساب سروز است که با تغییر شکل همراه بوده و حالتی دراز و باریک به خود پیدا کرده است. این نوع از فیبروم شبیه به ساقه گیاه است. این نوع فیبروم سبب قاعدگی های طولانی می شود که می تواند سبب اختلال ادراری نیز شود.
فیبروم ساب موکوزوال
فیبروم ساب موکوزوال که در داخل حفره رحم رشد می یابد، می تواند سبب دردهای شدید و طولانی رحم شود و همین امر سبب بروز اختلالاتی در حاملگی می شود که قابل پیشگیری و درمان است.
فیبروم داخلی
این نوع فیبروم که در دیواره های داخلی ماهیچه رحم رشد می کنند، می توانند سبب کشیدگی و درد شدید در افراد شوند.
نشانه های فیبروم رحمی چیست؟
عده کثیری از خانم هایی که به فیبروم رحمی دچار هستند، هیچ نشانه یا علائمی از خود ندارند، اما گاهی اوقات این مشکل می تواند با علائم زیر همراه باشد :
- خونریزی های بین دو قاعدگی
- مشکل در باروری
- فشار و درد در ناحیه زیر شکم
- فشار به مثانه و حس داشتن ادرار زیاد
- حس درد در ناحیه کمر
- سوزش و درد هنگام رابطه جنسی
- خونریزی های شدید قاعدگی
عمل میومکتومی چگونه انجام می شود؟
میومکتومی روش های مختلفی دارد که بسته به وضعیت فرد و تعداد فیبروم ها می تواند روش های انجام میومکتومی با توجه به وضعیت و تعداد فیبروم ها متفاوت است. هنگام مراجعه به یک متخصص زنان خوب، مراجعه می کنید، با توجه به معایناتی که انجام می شود، از روش های زیر استفاده می شود :
میومکتومی شکمی
این روش میومکتومی که لاپاراتومی هم نامیده می شود، با ایجاد شکاف در ناحیه زیر شکم ایجاد می شود و سپس فیبروم های رحم بیرون آورده می شود. این برش در ناحیه زیر حفره لگن می تواند افقی یا عمودی باشد.
میومکتومی لاپاراسکوپی و رباتیک
این روش میومکتومی با حداقل تهاجمی توسط متخصص زنان انجام می شود. در این روش، برش کوچکی در ناحیه شکم ایجاد می شود و سپس فیبروم بیرون آورده می شود. میومکتومی لاپاراسکوپیک و رباتیک اندک تفاوتی با هم دارند:
- میومکتومی لاپاراسکوپی: در این روش برش در نزدیکی ناف ایجاد می شود و سپس لاپاراسکوپ وارد شکم می شود و به کمک ابزارهای جراحی صورت می گیرد؛
- میومکتومی رباتیک: ابزارها در این روش نیز مانند میومکتومی لاپاراسکوپی انجام می شود و با یک برش کوچک، ابزار وارد بدن می شود و جراح زنان حرکت ابزارها از کنسولی جدا مشاهده می شود.
میومکتومی هیسترسکوپی
اگر فیبروم ها تا حد زیادی در حفره رحمی بالا رفته باشند، جراح زنان به کمک عمل میومکتومی هیسترسکوپی اقدام به برداشتن فیبروم های رحمی می کند. در این روش، ابزاری از طریق واژن یا دهانه رحم وارد رحم می شود و به این ترتیب فیبروم رحمی از بین می رود.